29-08 Break away in LA

Met de zonsverduistering nog vers in ons geheugen, reizen wij via Salt Lake City naar Cedar City, in Utah.

Utah is niet bepaald een gewone staat in de Verenigde Staten. Ruim 60 % van de 2.7 miljoen inwoners is mormoon. De mormoonse kerk heeft 12 miljoen leden en het hoofdkwartier zit in Salt Lake City, The Salt Lake Temple. De kerk heeft 6 torens, is slechts toegankelijk voor mormonen en op de hoogste spits staat de vergulde engel Moroni.

Het geloof verschilt van andere christenen, ze hebben hun eigen sociale zekerheid, een tiende van hun inkomsten betalen mormomen aan de kerk, ze leggen een noodvoorraad aan voor 1 jaar (voor crisissituaties) en genotsmiddelen zijn verboden. Daarnaast doen ze aan polygamie, waarschijnlijk ontstaan door het vrouwen overschot. De “sister-wives” dragen nu nog de traditionele, pastelkleurige (prairie-achtige) jurken en dragen de lange haren in een vlecht. Vooral bij de Walmart zien wij ze.

Maar Utah heeft veel meer te bieden, deze staat is met 12 Nationale Parken, 1 van de meest mooiste staten op het gebied van natuurschoon! Denk maar aan: Monument Valley, Arches, Bryce, Zion…

Cedar City is voor 4 dagen onze uitvalsbasis voor Zion NP en Bryce Canyon NP.

Zion NP ligt in het zuid westen van Utah en heeft een oppervlakte van ongeveer 600 vierkante kilometer. Het bestaat uit een aantal plateaus die worden doorsneden door diepe canyons, de belangrijkste daarvan is Zion Canyon.

Een ravijn van 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. De canyon is uitgesleten door de Virgin River. Dankzij deze rivier heeft de canyon nu een rijke variatie aan flora en fauna.

De 11 kilometer lange scenic drive door Zion Canyon is afgesloten voor auto’s, een shuttlebus rijdt nagenoeg elke 10 minuten de kloof in en stopt bij elke bezienswaardigheid of “trailhead” (=startpunt van een wandeltocht).

Toen de mormomen Zion ontdekten, vonden ze het hier zo goddelijk mooi dat ze de bergen in Zion (=hemel) religieuze namen gaven, waaronder: Cathedral Mountain, Court of the Patriarchs, Isaac, Jacob, Abraham en Angels Landing.

Als eerste staat Angels Landing op onze “to-do-list”

Een gemarkeerd pad (totaal 8 kilometer) zig-zagt omhoog langs de hoge rood/witte rotswanden tot Observation Point. Daar staat een wc-tje, waar wij later van horen dat deze slechts 1x per jaar wordt schoongemaakt. Jullie kunnen wel bedenken wat voor een verschrikkelijke geur daar hangt…. wij liepen op de terugweg in ieder geval met een flinke portie lucht in onze longen, de neuzen dicht en met rasse schreden voorbij!!

De echte top van Angels Landing wordt bereikt via een smal (2 voeten breed pad) over rotsblokken en uitgehouwen trapjes in de rotsen, langs kettingen met blikken diep in het dal.

Vanaf 1.765 meter hoogte  is het uitzicht fenomenaal, met prachtige verre blikken door de canyon met zijn rode wanden.

Diezelfde dag hebben we energie te over en doen we het minder bezochte Hidden Canyon er ook nog bij. In tegenovergestelde richting van Angels Landing, aan de andere kant van de kloof dus, gaan wij wederom bergopwaarts. Het loopt lekker, aan de schaduwkant. Een mooie tocht naar en door een smalle kloof, waar we 2 hele mooie uilen van dichtbij zien….wauw.

Een andere dag brengt de shuttlebus ons dwars door het hart van Zion, met als laatste stop de Temple of Sinawava, waar het startpunt is van The Narrows.

Dit is een tocht van  minimaal 85% lopen door een redelijk stromende rivier, ver een canyon in, met steeds dichter tot elkaar komende hoge wanden en het water vanaf onze enkels  tot buikhoogte diep…en dan zijn wij allebei groot… We lopen door tot de floating rock, waar het water tot net onder onze kin zal komen….Het is mooi geweest, want het hele stuk moeten we ook nog terug! Een geweldige ervaring, maar de losse keien van de rivier voelen wij een dag later nog onder onze voetzolen als we een stap zetten! De squirrels zijn hier zo mak, eentje komt er op mijn schoot zitten en klimt verder tegen mij op….tevergeefs kleine vriend, jij mag jouw eigen voedsel elders zoeken!!

Bryce NP, nog zo’n natuurwonder, ontdekt door een boer die een koe kwijt was! De boer liep 3 dagen over 7 kilometer en kwam bij toeval uit bij, wat nu, Bryce Canyon is.

Hij heeft daar een eenvoudig onderkomen gebouwd, en nu…100 jaar later zijn er  hotels, motels, een camping, winkels…veel vertier voor de toerist en alles wordt nog gerund door de nazaten van de boer, die het hier ooit eens bij toeval ontdekte. Dat heeft de familie zeker geen windeieren gelegd!

En sprookjesachtig mooi landschap van rode, geerodeerde kalksteen rotsen in gotische stijl, hoodoos genoemd. Volgens de oorspronkelijke bewoners, de Paiute, zijn het “the legend people”, die door de prairiewolf werden bestraft voor hun slechte gedrag.

De hoodoos en windows zijn eigenlijk geen onderdeel van een canyon, maar ze zijn meer een onderdeel van een amphitheater, geerodeerd uit een miljoenenen jaar oude klif.

Pas als we afdalen, krijgen we een goede indruk van de prachtige vormen, de kleuren en hoogten van de pinnen en totempaal vormige pilaren.

Laat het nou net hier gebeuren dat de geheugenkaart van onze fotocamera er mee stopt!

Gelukkig hebben we een reserve kaartje in de auto liggen.

Via Valley of Fire state park, waar we mooie big horn sheep zien en de fire wave, gaan we naar Vegas voor  1 nacht. Het is erg warm 107 Graden Fahrenheit (=42 graden) en later die dag wordt het zelfs nog 44 graden. Best warm is het!!

In Las Vegas loopt een “speciaal publiek”. Deze avond/nacht is er een belangrijke bokswedstrijd tussen Mayweather en Mc. Gregor, die namen zeggen ons absoluut niets, maar het schijnen grote jongens te zijn in de bokswereld, de winnaar zal $ 8.000.000 rijker zijn na wat klappen. Het lijkt alsof maffia-minnend Amerika is uitgelopen….

Na nog een paar kleine gokjes in 1 van de casino’s, gaan we zonder grote winst of verlies terug naar de hotelkamer.

Viva Las Vegas, wij gaan terug naar de natuur. Dat is al snel buiten Vegas te vinden. We rijden een alternatieve route door de Mojave Desert, hier is het zelfs 47 Graden Celsius. Slechts een enkeling heeft het gewaagd hier een soort van caravan (als woonhuis) te plaatsen, in deze dorre, droge, hete omgeving. De Yucca’s, cactussen en Joshua trees schijnen goed te kunnen (over) leven in dit gebied.

Voordat we naar Los Angeles gaan, kijken we in het 22.000 vierkante kilometer grootte Joshua Tree NP aan de rand van de Sonora- en Mojave Desert. Op een heldere dag (als vandaag) zien we waar de grens met Mexico ligt. Over een aantal jaren zouden we hier tegen een hoge muur aan kunnen kijken….

Na uren door stadsdelen van LA te hebben gereden, zijn wij in Hollywood, waar we slapen deze nacht. Het Hollywood sign is duidelijk te zien in de bergen. Best een apart gevoel, L.A. van tv maken we nu zelf mee. De Walk of fame met al zijn sterren, met daarin de namen van artiesten, filmsterren en muzikanten op  Hollywood Boulevard. De winkeletalages worden nauwelijks bekeken, iedereen heeft de sterren in zijn/haar vizier!

Bij Los Angeles horen natuurlijk de Hills, Beverly Hills met peperdure huizen waarvan de meesten verstopt liggen achter rijkelijk groeiende groene hagen. De meesten van deze huizen hebben camera’s bij de gesloten toegangspoorten en soms zelfs extra bewaking. Wie zal daar dan toch wonen?? Beverly Hills is ten opzichte van L.A. ruimtelijk, rustig en voorral heel groen. De sjiekste auto’s rijden daar. Het huis van Dr. Phil is goed te zien, Michael Jackson zijn villa ligt aardig in het groen, Leonardo di Caprio heeft een geweldig grote, ommuurde optrek en van Bruce Willis zijn stulp zien we alleen de toegangspoort. Terug gaan we via de Rodeo Drive, waar wij niet zullen slagen in de winkels van Gucci, Ralph Lauren, Dior, Cartier en alle andere dure merken. We zijn wat aan de vroege kant, dus Rich and famous zijn nog niet aan het winkelen, er staat slechts 1 Lamborghini geparkeerd langs de weg…

L.A. heeft ook nog de stranden, zoals: Santa Monica, Venice Beach en Malibu.

Santa Monica heeft een grote pier, waar ten alle tijden de kermis staat te draaien. Mensen zingen, schilderen, bieden souvenirs aan, de vissers gooien een hengeltje uit…er hangt een goede sfeer. Een man maakt op het einde van de pier met een instrument, heel rustgevende muziek. Zo’n muziek die bij een chinees restaurant wordt afgespeeld. Een zeehond dobbert in het water, zijn ogen vallen dicht en hij geeft een diepe snuif, hij lijkt te genieten en weg te dutten op de rustige klanken. Venice Beach is een mekka voor straatverkopers, healers, kunstenaars, zwervers, skateboarders en gespierde mannen die op “muscle” beach graag in het openbaar laten zien wat ze voor krachten in huis hebben. Wij belopen het kronkelpad van beton, dat pad tussen de palmbomen door, vaak te zien op tv, waar men rolschaatst, fietst en hardloopt.

Langs de Kust via Malibu, waar nog meer rijke luis huizen staan en Malibu beach gaan we via de mooie Pacific Coast Highway verder noordwaarts.