20-08 Van boog tot boog!

Bedankt iedereen voor het lezen van onze reisverhaaltjes en de leuke reacties die we mogen ontvangen!

De grootste attractie van Moab is het uitbundige outdoor leven. De vrij vruchtbare groene omgeving, met een schilderachtig decor van rode rotsen in allerlei denkbare vormen en bogen lenen zich daar uitstekend voor. Er kan worden gemountainbiked, geraft, met een 4WD een ruige tocht worden gemaakt en ga zo maar door.

Toch is Arches N.P. de allergrootste publiekstrekker in dit gebied, als we om 11.00 uur arriveren, staan de auto’s rijen dik te wachten om toegang tot het park te verkrijgen. Dat is best een beetje balen, normaal zijn we altijd vroeg en hebben we daar geen last van, maar nu hebben we eerst nog een stuk gereden. Het wachten wordt beloont.

Nergens ter wereld komen zoveel natuurlijke rotsbogen voor als in Arches NP, maar naast de vele bogen komen er ook diverse grillige rotsformaties voor. Omdat de temperaturen zo hoog oplopen in de zomer is een korte wandeling al inspannend. Door het gehele park loopt een weg, en zowat alle bezienswaardigheden liggen op korte loopafstand.

In de avond rijden Nico en ik langs de Coloradoriver, op weg naar de trailhead van Corona Arch, gelegen buiten het park en daardoor minimaal bezocht. In de avond is de temperatuur toch nog diep in de dertig graden. Door een rivierbedding, over rotsen, langs een staaldraad, met een ladder omhoog en verder over rotsblokken, volgen we de steenmannen (= natuurlijke wegwijzers van hoopjes stenen op elkaar). Daar zien we de glorieuze boog, in de avondzon steekt de rode kleur nog mooier af tegen de omgeving. Op de terugweg bekijken we echte dinosaurus voetstappen in een rots en rotstekeningen van de indianen.

De volgende dag is dan voor het “echte” werk. Een aantal bogen is gelegen in Devils Garden. De naam is erg toepasselijk, de omgeving is ruig, met rotsruggen en grote blokken die moeilijk te passeren zijn. De markering is minimaal, daarom lopen we net een verkeerd pad in waardoor we achter een rotsrug uitkomen. Wat in het begin een pad lijkt, wordt steeds vager en het gebied wordt technisch steeds moeilijker begaanbaar. De trail wordt omschreven als strenous, wat net zoveel betekent als inspannend. Het kan toch nooit de bedoeling zijn, dat in zo’n gebied, waar ook niet ervaren wandelaars komen, ieder zijn eigen weg moet zien te banen over terrein wat voor heel veel mensen niet geschikt is. Dit kan niet kloppen en wij keren om. We zien waar het fout ging en nemen de goede route, op het einde ligt de double 0 arch, 2 aan elkaar vastzittende bogen. De grootste is 44 meter breed en 34 meter hoog, de kleinste is 26 meter breed en 19 meter hoog. En heeft de op 1 na grootste opening van het gebied. Heel bijzonder. Op de route terug komen we langs de Landscape arch, heel mooi omdat het een lange smalle boog is. 88 Meter breed en 32 meter hoog. Voor een kleine impressie.

Dezelfde middag rijden we door naar Duchesne, niet veel meer dan een klein gehucht ten oosten van Salt Lake City. Waar we ons eerst bevonden tussen de rode rotsen en bogen zijn we nu op hoogte in een prachtig groen landschap, omringt met bergen. Met in de vallei ja-knikkers, kilometers aan een stuk op een rij, om olie uit de grond te pompen.

Tijdens een avondwandeling komen wij erachter hoe het hier nu zit met het verkeer. Wij hebben al eens gemerkt, als wij groen licht hebben bij een stoplicht, er toch nog auto’s komen vanaf de andere richting. Hier staan wij bij een voetgangerspad te wachten voor rood licht, als een dame vanuit haar autoraampje roept, waarvoor we wachten…”rood licht, dat kennen we hier niet, steek maar gerust over.”

Hoe verder we noordwaarts reizen, des te groener de natuur wordt, we worden er inmiddels ook weer op attent gemaakt dat we ons bevinden in bearcountry. In de groene vallei zijn veel graslandschappen en met vee gevulde weilanden. Mooie onverharde wegen langs lieflijke riviertjes, tussen naaldbomen door…..een prachtige omgeving met veel wilde bloemen, watervallen en een rijk dierenleven. Helaas liggen er ook veel kadavertjes op de weg van stinkdieren, stekelvarkens en een wasbeertje.

Even op en neer naar de top van Bald Mountain (3.640 m.) en we zijn weer een drieduizender rijker op onze chronografie van bergen……en natuurlijk een onvergetelijk uitzicht. Van bovenaf gezien, veel bossen, veel meren en bergen…we wanen ons een beetje in Canada.

Terug bij de auto zien we aan de andere kant op een berg de mountaingoats. Deze grote, witte, langharige berggeiten, met een zwarte snuit, hoorns en een lange witte sik liggen- en staan boven op de kam. Binnen no-time is de weg spierwit van een fikse hagelbui en de temperatuur daalt tot een dieptepunt deze vakantie, het is nog maar 4 graden celsius, terwijl we inmiddels gewend zijn om minimaal 35 graden celsius te hebben. De korte broek houden we aan!!

Als we in een supermarkt komen, in zo’n typisch klein boerendorpje, liggen de messen in allerlei formaten voor de verkoop langs het snoepjesrek, ergens midden in de winkel. Elders zag Nico shotguns liggen, van die hele grote. Daar kunnen wij ons in Nederland toch niets bij voorstellen….dat zoiets in de supermarkt wordt verkocht?!

Verder op onze route Noordwaarts van Utah, door Idaho, naar Wyoming. Komen we door weer van die mooie plaatsjes, zoals Afton, waar de grootste boog ter wereld (gemaakt van herten geweien) van de ene- naar de andere kant van de weg staat. De dorpjes staan echt in het teken van de natuur, dat zien we in de wooninrichtingwinkels, winkels met schilderijen, er is veel houtsnijwerk in het straatbeeld. Zoals bijvoorbeeld een boomstam, waar een gat in is gemaakt, waardoor 2 wasbeertjes buiten komen kijken, alles in 1 geheel. Knap stukje werk!

Langs de Snake river vervolgen wij onze weg en we komen steeds dichter in de buurt van Grand Teton NP. In de rivier zwemmen 4 otters stroomopwaarts.

Grand Teton NP is een park van 1.255 vierkante kilometer groot, vernoemd naar de hoogste berg in dit bergmassief (4.197 m.) hoog. De hoofdplaats is Jackson, een stad met ruim 9.000 inwoners en erg bekend als skigebied. Zowel in de zomer- als in de winter is het hier rijk gevuld met toeristen. Het stadje ademt een rustige, cowboyachtige sfeer uit en is in dito stijl opgebouwd/aangekleed.

Wij overnachten in Teton Village, van origine een ski-oord, maar zeker centraal gelegen voor de wandeling van morgen!!

Meer volgt.