Kathmandu deel 2

Zoveel te zien en zoveel te beleven in deze stad, daarom plakken we een deel:2 aan ons eerste verhaal. Nadat we de eerste indrukken van het Nepalese leven “verwerkt” hebben, gaan we opnieuw verder met verkennen. We hebben nog wat papierwerk te regelen voor de komende trekkings en gaan daarvoor te voet naar het toeristenbureau. Een behoorlijk stukje stad doorkruisen we voordat we daar zijn. Elk moment van stilstand wordt door een “geld-uit-de-zak-klopper” aangegrepen om contact te leggen. In loopstand te begrijpen dat ze ons niet volgen, we zijn immers moeilijk bij te houden met die korte beentjes van ze.

Voordat we eigenlijk in de gaten hebben wat er gebeurt, heeft Nico al een dikke rode klodder verf op zijn voorhoofd en de blaadjes van een oranje afrikaantje in zijn haar zitten. Wat hebben we moeten boenen om het er weer af te krijgen, wat Nico betreft, zo snel mogelijk!!

Bij het toeristenbureau regelen we de TIMS, dit is een soort back-up voor degene die de bergen in gaan. Bij calamiteiten weet de regering waar we ongeveer zouden kunnen zijn op een bepaald moment. Het is ook een leuk extra zakcentje voor ze. Een formulier invullen, 2 pasfoto’s toevoegen en de TIMS (Tourist Information Management System) zijn klaar. Tegenover is een balie waar een pas voor het Annapurna National Park op naam moet worden gemaakt. Soms sluiten ze om 15.00, soms om 16.00 en soms ook pas om 17.00 uur, zegt de beambte van de TIMS balie die aan de andere kant van het pad zit te werken. Ze zijn net dicht, we komen morgen terug.

Op de weg terug naar Thamel gaan we door het schandalig drukke Indra Chowk en Ason Thole, man-o-man wat een mensen…en dat verkeer! Bedelaars, zwervers, mensen zonder benen die muziek maken, of in een rolstoel naast de weg staan met de hand open…hoe zouden ze vanavond thuis komen? Het loopt even vast in de steegjes doordat een houten kar vol geladen met zelf gemaakte vegertjes niet meer voort geduwd kan worden over de oneffen bodem, omdat 1 van de 3 wielen dubbelslaat. Na deze opstopping komen we achter een papier sjouwer terecht, met een dikke pak karton van een m2 op zijn hoofd. Links en rechts in het straatje zitten handelaren met kleding, kruiden en alles wat verkoopbaar is. Achter het voedsel is een werker metaal aan het slijpen. Ook hier hangt een mega vieze lucht laag. Omdat Kathmandu in een vallei ligt blijft de smog hangen boven de stad.

De volgende dag lopen we de stad in noord westelijke richting uit naar een nationaal park, we zien daar aapjes, speciale vogels, een gekleurde spin, het is een jungle. Het is heel anders dan wat we de laatste dagen hebben gezien, zelfs de lucht is normaal en we hebben uitzicht op een aantal sneeuwkappen van de Himalaya! Prachtig. Bij het hoogste punt van de pas zijn we aan het einde gekomen van de Kathmandu vallei, van hieruit gaat de Trisuli highway verder naar China. Denk hierbij niet aan een brede snelweg in perfecte staat, Maar probeer je in te denken hoe een weg in Nederland is zonder asfalt en dan in de breedte dat 2 vrachtwagens elkaar amper kunnen passeren. De mensen in de gehuchtjes op onze terugweg vergapen zich aan ons. Zulke lange mensen..hier komen maar weinig toeristen. Ze praten tegen ons, maar helaas verstaan we er geen fluit van!

In de uitlopers van de vallei worden veel soorten groenten geteeld, ook zijn er rijstveldjes. Wederom door de drukke stad heen keren we terug naar het hotel. Het motto van deze dagen in Kathmandu: Het leven is als een neus, je moet er uit halen wat er in zit! (Dit is echter wel zwart!) ;-)