New Delhi en Agra

Van de jungle terug naar big city: Kathmandu. Telkens komen we terug in Kathmandu, nee dat is niet omdat we van deze stad zijn gaan houden, meer om het feit dat Kathmandu een gateway is naar “nieuwe” bestemmingen. Onze nachtrust is bijzonder slecht die laatste nacht in de stad, we slapen pal aan de hoofdweg (uiteraard met een dak boven ons hoofd) waar alleen ’s nachts om 3.00 uur voor een paar minuutjes geen verkeer wordt gehoord. Voor de rest heel de dag en heel de nacht alleen maar auto’s en claxons.

Voor de laatste keer lopen we door Nepal op weg naar het vliegveld. Daar aangekomen is het echt even uitzoeken hoe het hier allemaal in zijn werk gaat. Het is veel minder gestructureerd dan waar dan ook. Het is een gaan en komen van de ene naar de andere kleine hal met telkens weer een nieuwe scanner, denk dat we wel 5x gescand en gefouilleerd zijn. Dames en heren moeten apart in de rij gaan staan. We lopen de vertrekhal uit naar het Indogo air toestel, waar we nogmaals apart door een scanner gaan, warempel wordt er bij een dame een klein zakmesje uit haar handbagage gehaald. Het duurt 25 minuten langer voordat we opstijgen. De vlucht op zich duurt 1.15 uur, dus we zijn er snel. Naast ons op de 1e rij zit een man, waarvan mensen snel in de gaten hebben dat hij daar zit. De ene na de andere komt voorbij om een selfie te maken samen met hem. Hij kijkt ons aan en lacht een keer, waarop wij vragen of hij beroemd is ofzo. Hij is dus een bekende acteur in de Bollywood scene, dat zegt ons helemaal niets, het is een hele andere filmindustrie dan dat wij kennen in Europa. Dus voor ons is hij gewoon de “man next door”. Achter het gordijntje maak ik een foto van de filmster en de stewardessen als we geland zijn. In India is het een kwartier vroeger dan in Nepal. Indira Ghandi international airport is hypermodern, keurig netjes en is 1 van de grootste luchthavens ter wereld. Voor India hebben we een visum laten maken, die uitvoerig gecontroleerd wordt. Daar staan we dan in New Delhi. Fijn dat er een taxi klaar staat die ons naar het hotel brengt aan de andere kant van de stad, we hadden met de metro kunnen gaan, dit is idealer. Ze rijden als dwazen hier, de weg is overvol met auto’s, gemotoriseerde tuktuk’s, riksja’s en koeien. Wat een drukte, ook niet vreemd als je weet dat New Delhi bijna 30.000.000 inwoners heeft! Wat we zien, lijkt Delhi redelijk wat groen te hebben, perkjes, parkjes en in vergelijking met Kathmandu is het groen ook echt groen. De lucht lijkt zelfs nog schoner dan daar, terwijl Delhi onlangs nog in de media was door zijn slechte lucht kwaliteit.

De eerste dag in Delhi gaan we besteden aan sightseeing in de stad, lopend. Old Delhi is het district waar de meeste interessante gebouwen zijn geconcentreerd. Drukke, smerige straatjes met opdringerige mensen, overal groepjes mannen, afval en een vreselijke stank brengen ons daar. Het voelt wel veilig, maar we worden zo vreselijk bekeken! Jama Masjid is de eerste bezienswaardigheid. 35 Traptredes omhoog, schoenen uit, een gewaad aan en we staan voor de vijver op het grote plein aan de voorzijde. Deze moskee is gebouwd tussen 1650 en 1656 uit rood zandsteen en zacht wit marmer, aan allebei de zijde van de moskee staan minaretten van 40 m. hoog. De moskee is op vrijdag gesloten, het voorportaal is gewelfd en de vloer is van marmer, de 899 Jamamaz (gebeds”matten” van marmer) zijn afgebakend met een zwarte rand. Imposant bouwwerk. De kleedjes worden uitgerold op het plein voor het gebed, tijd om te gaan. De wandeling gaat verder langs het rode fort af, ommuurd paleis en het Ghandi park. Heerlijk, schoon parkje gevonden bij de India gate om te pauzeren. India gate is een triomfboog, een monument voor gesneuvelde Indiase soldaten. In het zachte gesteente zijn de namen van 90.000 militairen gegraveerd. Het is  ten strengste verboden om de muur of de ketting er omheen aan te raken. 2 Militairen houden dat nauwlettend in de gate met hun geweer in paraatheid. De boog is in 1921 gebouwd naar het voorbeeld van de Arc de Triomphe in Parijs, hij is 42 meter hoog. We merken steeds meer hoe mensen naar ons kijken en omkijken als we passeren, er worden stiekem foto’s gemaakt…maar we zien het wel. De meeste vragen gewoon of we mee op de foto willen en dan staan er ineens 10 meer bij…picture..picture. Het voelt een beetje als beroemd zijn! De hand wordt geschud en ze zijn ons dankbaar. Dit hebben we nog nooit meegemaakt! Als nog iemand vraagt om een selfie, zeggen we: “oké…50 Rupees”. Ze kijken ons aan met die grote bruine ogen, waarop wij antwoorden..”No, no it’s a joke”. Ze nemen het gelijk serieus, want hier in India moet overal geld aan te pas komen!! In vergelijking met Kathmandu zijn hier veel meer daklozen, overal langs de weg zitten en liggen mensen, de stank is niet om te hebben. Bij een hele druk weg waar (gelukkig) een stoplicht staat steken we over. 2 Kleine kinderen stuiteren van links naar rechts de weg over met hun acrobatische kunstjes, terwijl moeder op een trommeltje slaat op het voetpad. Een vrouw gaat alle auto’s af met haar hand open en een ander probeert zijn popcorn te verkopen. Verderop zit een man zonder benen in de middenberm. Op het treinstation liggen en zitten ook overal mensen, gewoon onder een deken of met de hand open. Er is veel loos op straat. Bij het treinstation ook. We zijn van plan om met de trein van New Delhi naar Agra te reizen, een dagretour. Daarvoor kunnen we tickets kopen op het station, maar voordat we daar het terrein op zijn… Het is er superdruk met verkopers, eetstalletjes en ronselaars. Kees van der Spek heeft in zijn programma: opgelicht in het buitenland dit verhaal ooit uitgelicht, dus we zijn dubbel voorbereid hierop. Terwijl wij het grote stationsplein op willen lopen, worden we aangehouden door een man die vraagt of wij een treinticket hebben, nee hebben we niet. Dan mag je dit terrein niet op, waar wil je naartoe vraagt hij. Wij gaan er nog serieus op in ook… “naar Agra”. “Ah nee, dan moet je niet hier zijn, maar een stukje verderop is het toeristenbureau voor treintickets, ik zal het laten zien op de map”. In Nico zijn hand wordt de naam van het bureautje geschreven en een tuk tuk wordt geregeld. Uiteraard doen we dat niet! Zo vreemd, hij draagt helemaal geen kleding van de Delhi railwaystation. We gaan eerst eten en komen daarna wel terug. Terwijl we verder lopen komen we langs nog een entree voor het station, we kijken nog effe. Weer komt er een persoon op ons af, waar we naartoe willen enzo, dus wij zeggen dat. Hij schrijft in mijn hand een nieuw adres waar we moeten zijn. Dus we laten de andere hand zien, waarop hij antwoord: “nee, nee, niet die…dat is niet goed”. Terwijl we weglopen komt er nog een ronselaar en als we straf zeggen dat we niks van ‘m willen roept hij nog even na: “touristtrain tickets, inside the building first floor”. Het is duidelijk dat, als hij het niet wordt, hij het zijn concurrenten ook niet gunt. We moeten weg hier uit dat mierennest, om misselijk van te worden! Na het eten gaan we terug, dit keer met de intentie…we lopen gewoon door!!! Wij lopen stoer door de poort van het station, we worden nageroepen en reageren niet. Yes, we zijn op het terrein. Nu nog even zoeken naar de 1e verdieping. Wederom worden we aangesproken door zo’n gast. Dus wij zeggen, nou laat maar zien dat je hier werkt. Een vaag visitekaartje wordt tevoorschijn gehaald. We hebben er weer 1 aan onze broek hangen, ook hij regelt een tuk tuk om ons weg te brengen. Hij staat gewoon keihard te liegen en doet net alsof wij eigenwijs zijn. We laten hem voor wat hij is en lopen weg, het station binnen, aan een militair vragen we waar wij moeten zijn en hij wijst ons naar boven. Wat een strugle, maar op het einde van de dag hebben we dan 2 retourtickets voor de trein naar Agra. Dus iedereen die hier ooit eens komt…laat jezelf er niet in tuinen door deze gladde verkopers. Je hebt je tickets veel te duur of ze zijn niet eens geldig. Terwijl we teruglopen krijgen 3 zwervers het met elkaar aan de stok, de ene probeert de andere met een stuk hout af te slaan.

New Delhi heeft een geweldig goed en super modern metro netwerk, dus we kopen de volgende dag een 3 daagse kaart om de rest van Delhi te kunnen bekijken. Alle metrolijnen zijn netjes in kleurtjes zodat gemakkelijk te zien is waar de overstap punten zijn en waar de metrolijn naartoe gaat. In het hotel hebben we de route samengesteld. Hop van de ene metro in de andere en in een mum van tijd hebben we een flink stuk stad doorkruist. Hanuman Mandir staat als eerste op het lijstje. Het standbeeld van Lord Hanuman is gigantisch en staat pal aan een drukke weg. Op dit moment wordt de 30 meter hoge tempel gerenoveerd. Dit symbool van een Hindoeistische god is in oranje tinten en heeft de kenmerken van een dier als cartoon uitgewerkt, een soort leeuw. In zijn borstkas zit een klein beeldje van Lord Rama verwerkt.

We springen op de metro en stappen uit bij Swaminarayan’s Akshardam. In 1968 gaf zijne Goddelijke Heiligheid Yogiji Maharaj de volgende uitspraak: “aan de oever van de Heilige Yamuna rivier zal een groots spiritueel monument verrijzen”.  Het is een eer aan Bhagwan Swaminarayan (1781-1830). Akshardam is gebouwd in 5 jaar tijd en de inauguratie was in 2005. Men kent geen onderscheid in kaste, geloof of status en het draait niet om eigen belang. De tempel staat op een terrein van 40 hectare groot en straalt vrede, schoonheid en geluk uit. Voordat we binnen zijn, gaan we door een security check, het enige dat mee naar binnen mag worden genomen is de portemonnee, de rest gaat in een opslagruimte waarvoor we een muntje meekrijgen met een nummer erop. De waardevolle spullen in de rugzak worden met een camera vastgelegd en gaan in het archief. Op de achtergrond speelt een muziekje, zoals in de Efteling als je wacht bij de Fata Morgana (even voor het idee). We staan al versteld van de schoonheid bij het zien van de eerste “tien poorten” die de hoofdrichtingen in de Indiase cultuur vertegenwoordigen, ze reflecteren de gedachten om vanuit alle richtingen het goede te presenteren aan de bezoekers. De poort van devotie is prachtig, als eerbetoon zijn 208 pauwen in het zandsteen gebeeldhouwd. De pauw is het symbool van schoonheid en zuiverheid. Dat laat hier zeker niets te wensen over, alles is piekfijn schoon. Tussen de 2 pauwenpoorten door zijn de voetafdrukken te zien van de Bhagwan, gebeeldhouwd uit wit marmer. Uit 4 geluksbrengende schelpen stroomt constant water over de voetafdrukken om eer te bewijzen aan zijn inspirerende leven en werk. Alle palen, alle zuilen zijn van boven tot onder perfect gebeeldhouwd, tot in detail. Dieren, goden, sierranden, ongelooflijk mooi gemaakt! Het middelpunt van het complex is de Mandir (de tempel) gemaakt van roze zandsteen en wit marmer. De schoenen moeten uit en we bestijgen de wit marmeren trap. Binnen, in het midden staat het 3 meter hoge met bladgoud bedekte beeld van de Bhagwan. Mensen kussen de vloer en doen een gebed. De tempel is 43 m. hoog, 96 m. breed en 108 m. lang en wordt gedragen door 234 pilaren. Het dak bestaat uit 9 koepels en 20 siertorens, alles waar je ook kijkt met fijne gebeeldhouwde details. Het gebouw telt 20.000 gebeeldhouwde figuren! In het hele gebouw komt geen metaal voor. Alles is volgens Indiase architectuur gebouwd. Het hele gebouw steunt op de 326 meter lange stenen fundering met 148 gebeeldhouwde olifanten, beelden van mensen, dieren en vogels. Het geheel is een eerbetoon aan de olifant en de waarde van de natuur binnen de Indiase cultuur. Dit complex wordt ook wel het 8e wereldwonder genoemd, een zeer verdiende titel!!

Nadat we klaar zijn met genieten, gaat de reis door naar de Lotus tempel, ook wel het huis van aanbidding genoemd. De bouw van de tempel is afgerond in 1986. De tempel staat voor eenheid van religies en de eenheid van de mens. De tempel is ontworpen in de vorm van een lotusbloem, de lotusbloem is verbonden met vrijwel alle religies van India en wordt beschouwd als een universeel religieus symbool.

Wanneer we op een uurtje een sinaasppeltje eten, wordt er een kind bij mij op schoot gezet, haar moeder wil een foto met de baby en mij. Ook bij de lotus tempel zijn we weer vaak gefotografeerd. Omstreeks 17.00 uur zijn we terug in het hotel, mooi voordat het donker wordt. We hebben mooi de tijd om de spullen klaar te maken voor morgen.

Vroeg op, we moeten om 5.30 uur op het treinstation zijn. Om 6.00 uur vertrekt de Shatambdi Express, in 2uur tijd zijn we met deze sneltrein in Agra. Rustig rijdt de trein Agra binnen, we schrikken van hoeveel rommel hier langs het spoor ligt, mensen die zijn behoefte zitten te doen terwijl de trein voorbij snelt..geloof me we zijn echt al heel wat gewend. Het stukje naar de Taj Mahal lopen we, het is 6 kilometer, we zien gelijk wat van Agra zelf. Vreselijk, echt vreselijk stinkt het overal. Er loopt een watertje langs de weg, het is gewoon een open riool. Varkens, wilde zwijnen, koeien we komen het allemaal tegen. Voordat we bij de Taj Mahal zijn kunnen we een stukje stad doorkruisen via een parkje, heerlijk rustig, mooie planten en bomen. Even geen gejengel van taxi chauffeurs, geen oorverdovende claxons…heerlijk, rust!

Via de westgate komen we bij de Taj Mahal counter voor de tickets. Nog steeds hebben we niets gezien en eigenlijk denken we op dit moment, het zal wel mooi zijn, maar verwacht er weinig spectaculairs van, die tempel van gisteren was al zo mooi! Dit moment zal ik nooit meer vergeten als we door de toegangspoort komen en daar doorheen in de verte op een verhoogd platform de Taj Mahal zien staan……magisch, geweldig! Eén van de zeven wereld wonderen recht voor onze neus…fantastisch! De hele gedachte van eerder verdwijnt! De Taj Mahal is een wit marmeren mausoleum. De vijfde heerser Shah Jahan liet het grafmonument  tussen 1632 en 1648 bouwen als laatste rustplaats voor zijn vrouw Mumtaz Mahal die bij de geboorte van hun 15e kind in het kraambed kwam te overlijden, later werden ook Shah Jahan’s resten bijgezet. Shah Jahan was na de dood van zijn vrouw ontroostbaar en rouwde 2 jaar lang. Hij overwoog zelfs de troon op te geven en verder te leven als kluizenaar. De Taj Mahal wordt geflankeerd door 2 identieke rode zandsteen gebouwen, de moskee en het gastenverblijf. Tussen het mausoleum en de hoofdpoort ligt de tuin die door kanalen in 4 gelijke perken verdeeld is. Het mausoleum is volmaakt symmetrisch uitgevoerd, heeft kalligrafieën uit de Koran. Als we rondom zijn gelopen, daar nog even hebben zitten genieten en genoeg hebben van alle selfies gaan we. In het park gaan we rustig zitten eten. Een lokale man komt voorbij en later terug, hij vraagt of hij erbij mag komen zitten, we hebben wel een uur met hem zitten buurten. De parkwachter komt er nog even bij staan en een jongen die een soort van peulachtige vruchten zoekt onder een boom ook. Ze smaken bitter/zuur, zij eten ze zo op. Ik geef de mijne aan een clubje apen die toevallig langs komen. Het pad is wat zanderig, dus de aap poetst de boon eerst af voordat hij het stukje opeet. Veel straathonden leven in dit park, een teefje komt voorbij gerend met haar lange tepels zwiepend van links naar rechts onder haar lichaam. Een jonge jongen komt aangefietst met een grote tas vast, daaruit haalt hij een vangkooi met daarin een rat, hij maakt het deurtje open, de rat maakt een vreugde sprongetje en verdwijnt in het groen. Zo zitten wij dat alles mooi af te kijken! Squirrels zijn er volop, overal staan bakken water voor de dieren en voer wordt uitgestrooid. Zo ook bij de Taj Mahal waar een squirrel amandelen zit te eten. We lopen een stukje verder, waar weer een man vraagt om met mij op de foto te mogen, hij omarmt en hangt op mijn schouder…Daarna wil hij ook nog een foto, dat hij links van mij staat, Nico zegt: “vooruit nog eentje dan”! We hebben echt ruim de tijd want de trein terug vertrekt pas om 18.00 uur. Het park is groot, dus we nemen verderop nog een bankje. We zitten net, komt er een man die op een smal stukje naast mij wil komen zitten, terwijl er aan de andere kant genoeg plek is. Hij zegt dat hij acteur is en hij wil dat we iets inspreken op zijn vlog kanaal. Daarna gaat hij zingen..eerst Hindi en daarna Lady Gaga. Het valt niet mee om niet te lachen, wat trekken wij toch voor een soort mensen aan hier allemaal, haha. Op de weg terug stopt een auto, 2 dames stappen uit, doen de rok omhoog en staan te plassen, de rok zakt weer en ze stappen in de auto. Uiteindelijk zijn we op het treinstation, we hebben nog effe te wachten, kijken wat rond. Mensen plassen op het spoor, poepen vanaf de rand op het spoor en er is gewoon een toiletgebouw op het perron. Aan de overzijde loopt een koe op het perron op en neer, checkt telkens de vuilnisbakken. Geroffel op het dak, een club apen komt via het metaalwerk naar beneden, keren de vuilnisbakken op z’n kop en zijn er net zo snel weer vandoor. Het begint langzaam te schemeren, het andere leven komt tevoorschijn, een dikke rat loopt over de rails en in elk gat in het beton naast de spoorlijn zitten ook ratten, grote en kleine. Een mega kakkerlak komt voorbij getippeld en wil zich schuilhouden onder een eetkraampje.

Uiteindelijk is de Gatimaan Express er en we kunnen terug naar Delhi, het laatste stukje pakken we de metro terug naar het hotel.

Voor de laatste keer dit jaar trekken we de volgende ochtend onze zomerkleding aan en gaan wederom met de metro de stad in, op zoek naar de Gurudwara Bangla Sahib. Dit is één van de meest prominente gebedshuizen van de Sikh gemeenschap. Een Sikh is te herkennen aan zijn tulband. In het Sikhisme laat men als een symbool van respect voor de perfectie van Gods schepping het haar op natuurlijke wijze groeien. Omdat een Sikh zijn haren op het gehele lichaam niet mag afknippen, wordt het hoofdhaar met deze tulband bijeengehouden. Sikhisme is gebaseerd op eenheid, gelijkheid en rechtvaardigheid. Zij geloven in logica. Bijvoorbeeld, op het terrein is een groot waterbad, zij geloven niet in heling, dit water is om jezelf in te wassen. Nadat we een haardoekje en een omslagdoek hebben aangedaan en ontdaan zijn van schoenen, krijgen we een rondleiding over het terrein. De handen moeten worden gewassen, we moeten door een waterbadje lopen voordat we de tempel binnen mogen. Daar zit een goeroe achter een heilig boek (zoals de bijbel) die ondergestopt zit onder een doek. Mensen zitten er omheen en maken muziek. Mannen en vrouwen door elkaar heen doen hun gebed. In een optrekje in de tempel ligt nog een Sikh boek, dat 1x per dag wordt omgewisseld met het eerste boek. Vrij apart allemaal, zeg maar. Naast de tempel ligt dan het grote bad, iedereen mag dat betreden en daarnaast is plaats om te zitten of liggen. Vanuit het startpunt loopt de gids mee naar de gaar keukens. Vanuit het oogpunt van de Sikh gemeenschap is iedereen gelijk, arm of rijk iedereen mag mee komen eten in de grote eet ruimte. Iedereen zit op de grond, dat is het meest toegangkelijk voor iedereen. Eén regel geldt, voedsel verspilling wordt niet getolereerd. Verderop is dan de gaarkeuken. Op drukke dagen komen hier 60.000 mensen eten!! Mega grote pannen staan op het vuur, vol met bloemkool, andere met soep of aardappels. De pannen zijn zeker 1.50 meter in doorsnede. Iedereen werkt op vrijwillige basis en alles wordt gesubsidieerd door schenkingen groot of klein, niet alleen in geld maar ook in voedsel, alles is welkom. Op het complex is een ziekenhuis, gratis te bezoeken ook. In de gaarkeuken zitten mensen hele dagen Chipati’s te draaien en met een deegroller te pletten, ook hebben ze een machine daarvoor. Het is indrukwekkend wat we hier zien. Buiten de poorten staan de Sikh’s in een groepje bij elkaar, een soort wachters. Paarse kleding aan, een tulband op en een sabel dragend aan de broekriem. Een man wordt door een Sikh geholpen aan zijn teen, aan de straat. De man gaat goed tekeer, we zijn maar gauw doorgelopen!

We keren terug naar het hotel en slijten de laatste uurtjes in New Delhi. Vannacht vliegen we via Parijs terug en hopen dinsdag morgen rond 8.30 te arriveren op schiphol.

Bedankt voor jullie interesse!