30-08 Machu Picchu

Zoals elke andere dag, zolang we hier al zijn, begint ook deze omstreeks 4.00 uur. Mooi op tijd wakker en toch uitgeslapen! De taxichauffeur staat om klokslag 6.00 uur voor de deur van het hostal en we vertrekken. Het gras is wit van de nachtvorst en we lezen af op zijn temperatuurmetertje dat het 3 graden is. Een half uurtje later staan we al op het treinstation van Poroy. De eerste trein van vandaag staat klaar om te vertrekken. De mensenmassa stroomt in de wagons en wij zijn als enige over. Onze trein arriveert en om 7.40 galmt de zware bel over het perron, de trein vertrekt. Het eerste stuk moet de trein van Perurail nog ietwat opgang komen en we schudden van links naar rechts. In deze trein kunnen ongeveer 200 passagiers, onze coupe zit vol. Het eerste stuk van de rit gaat door een breed dal, met her en der wat kleine boerderijtjes. Alles loopt los, koeien, schapen, varkens, kippen. Het land wordt bewerkt met een os en daarachter een eg. De tijd heeft hier behoorlijk stil gestaan. We dalen steeds verder af en in dit railsysteem zit nog een bouwkundig hoogstandje. Om zoveel mogelijk meter af te dalen op een zo kort mogelijk traject heeft men de rails zig-zag gelegd. De trein stopt, verandert van wissel en gaat achteruit naar beneden, stopt weer, verandert weer van rail en gaat weer vooruit naar beneden en dit zo een keer of vier. Daarna gaan we in volle gang verder langs de Urubamba rivier. Omdat we steeds verder afdalen, blijft de vegetatie veranderen. De hoge besneeuwde bergen doemen op in de verte, waaronder  Mt. Veronica van 5.700 meter hoog. Nico heeft al ooit van deze berg gehoord en noemde deze al eerder bij naam..haha. Net voordat we stoppen in Ollantaytambo zien we aan de rechterkant van de trein, het beroemde hotel in de rotsen. Op een schrikbarende hoogte hangen kleine hotelkamers tegen de bergwand aan, als een soort van cocon van glas. Naar ooit gehoord te hebben, staan deze hotelkamers op de lijst van meest vreemde slaapplaatsen….nou, dat is het zeker!!

Hoe dichter de trein bij Aguas Calientes komt des te meer de omgeving op een jungle gaat lijken. De cactussen worden verruild voor prachtige bloemen, bromelia’s die in bomen groeien, bananenplanten en zo nog veel meer. Deze treinreis is toch echt wel de mooiste die we ooit hebben gedaan, hoge bergen diepe dalen, veranderlijk qua landschap en gestart op 3300 meter en geeindigd op 2150 meter hoogte. Prachtig, wat een landschappen!

Op het station worden we opgewacht door een medewerker van Hostal Varayoc, die ons lopend via een markt met souvenirs, naar het hostal brengt. Het is wederom een warme dag met volop zonneschijn. We slapen op de vierde etage, met mooi uitzicht op de rivier en het centrum. Net als ik een foto wil maken, komt er een soort wesp voorbij van wel 5 cm. Dat hoort natuurlijk ook bij the jungle live! We moeten eigenlijk lachen om de honden die hier rondlopen, het is allemaal familie van elkaar, wat bijna niet anders kan in zo’n afgelegen plaats. Maar goed, ze zijn bijna allemaal kaal, zwarte huid en boven op de kop een plukje haar,1 van hen is nog grappiger, die heeft nog een plukje wit haar aan zijn bil. Een t-shirt zou hem niet misstaan! Het wordt tijd voor nieuw bloed in de hondenwereld!

Wij trekken onze wandelschoenen aan en volgen het treinspoor tot waar een onduidelijk pad rechts omhoog gaat de dichte begroeiing in, dit is de route naar mount Putucusi, waar vanaf de top Machu Picchu kan worden gezien! Dat lijkt ons gaaf, thuis hebben we de route al eens bekeken. Met een staalkabel over een rotsplaat en 2 houten trappen boven elkaar zien wij dit wel als een uitdaging. De uitdaging wordt ons te groot als we merken dat de staalkabel loshangt en er geen voetstapjes meer in de rotsplaat zitten, na de staalkabel horen de 2 trappen te zijn, die missen echter het grootste gedeelte van de tredes. Helaas, voor ons vandaag geen eerste glimp van Machu Picchu. De mooiste bloemen, die wij kennen van de bloemist, groeien in het wild langs het pad. Pelikanenbekken, grote bladeren die in bloemstukken worden verwerkt en verder nog een heleboel onbekend spul. Mooie vogels zingen en ergens zit een insect die het geluid van een electrische zaag immiteerd …..en het is net echt!

Terug in de bewoonde wereld lopen we een kennismakingsrondje door Aguas Calientes, tegenwoordig ook Machu Picchu pueblo genoemd. Het is geen leuke plaats om lang te vertoeven. We missen de vriendelijkheid van de bevolking en alles is ingericht voor de toerist…veel souvenirswinkels/kramen en veel toeristen uiteraard. Afijn we redden ons wel! Nico koopt een geinig t-shirt, in plaats van het Puma logo (met de opspringende puma) staat er Llama op (met een opspringende lama) Zo zijn er ook shirtjes met het Adidas logo erop, met de tekst: alpacas erbij. Grappig verzonnen!

We zijn in het bezit van de bustickets. De bussen starten hier om 5.30 uur met het naar Machu Picchu transporteren van de toeristen. We gaan ontbijten om 4.00 uur en hopen dat we met de eerste bus naar boven kunnen. Het is toch wel het meest bijzonder om de oude inca stad te zien zonder de mensenmassa die hier dagelijks arriveert. Het toegestane aantal mensen is 5000 per dag!! Voor de berg Hyuana Picchu is een maximum van 400 personen ingesteld, verdeeld over 2 starttijden. Wij hebben tickets voor de eerste groep, we mogen beginnen aan de klim tussen 7.00 en 8.00 uur. We zijn benieuwd hoe het zal  zijn morgen. Mensen die ooit hier zijn geweest, zijn allemaal vol lof over hetgeen ze hier hebben gezien en de magie die de oude inca stad uitstraalt….kippenvelmomenten zeggen ze!

Inmiddels zijn we bij Machu Picchu geweest, geen woord is gelogen van wat een ander ons heeft verteld! WIJ HEBBEN HIER GEEN WOORDEN VOOR!! ….Wel foto’s!. Oke, 1 woord dan…..GEWELDIG!!!

Hasta Luego,

Nico en Helene

P.s. De komende dagen  zijn we in het Amazone regenwoud, waar we geen internet of wifi hebben, maar ….wordt vervolgd!