Houdoe Kathmandu

31 oktober 2019 - Pokhara, Nepal

Voor de laatste keer op deze woensdag ochtend roept de bewaker: “good morning sir, good morning madam”, saludeert naar ons en stampt zijn voet op de grond. Vaarwel Thamel!

Om 6.30 uur staan we klaar bij het kantoortje van touringcar bedrijf Greenline, met hen reizen we naar Pokhara. Ondertussen, terwijl wij staan te wachten, wordt aan de overzijde van de weg het vuil gesorteerd, met blote handen. Boven ons komt een aap voorbij geklauterd over de dikke bundel zwarte stroomdraden die de omliggende panden van stroom voorzien. Aan de overzijde van de straat komt er beweging in een grote plastic zak. Vandaag is het uitslaapdag, want als wij uiteindelijk (met de bus) een uur later vertrekken dan gepland, ligt die persoon nog steeds ingepakt.

Als we al ruim drie kwartier gereden hebben, begint het er op te lijken dat we de stad achter ons beginnen te laten. Rijdend over een vreselijke slechte weg vol beschilderde vrachtwagens, toeristenbusjes die als doldwazen inhalen waar het gewoon niet kan, en brommertjes kruipt de tijd voorbij. We komen voorbij bananenplantages, zien overstekende aapjes en veel kleine dorpjes met overal handelswaar. De buschauffeur rijdt goed, we komen regelmatig tot stilstand voor een ik-kan-nog-wel-effe-inhaler, dat lijkt geen ergernissen op te leveren, ook onze chauffeur haalt wel eens op deze manier in of stopt op de weg om een bekende die van tegenovergestelde richting komt de hand te schudden. Een buschauffeur met 2 vuur rood gelakte lange nagels lijkt in onze ogen een beetje vreemd, maar hij is wel oké. Als lunch stoppen we bij een resort, waar typisch Nepalees eten op ons wacht (je weet wel..in van die warmhoudbakken), dubbel lastig. We wagen de gok en zien wel hoe het uitpakt. Het is een mix van groente in saus, dahl baht, rijst, rode kip…echt veel keuze. Het eten is lekker, niet erg kruidig, gewoon goed. Bij de blokjes kip is het een beetje peuzelen, het lijkt alsof de kip voor het bereiden in dobbelsteentjes is gehakt en zo is klaar gemaakt.

De route blijft mooi, we dalen steeds meer af en de omgeving wordt tropischer, de kleine huisjes tussen de weg en de rivier hebben allemaal een eigen gemaakt fornuis gemaakt van leem. Overal ligt opgestapeld drijfhout uit de rivier om een vuurtje mee op te stoken. De kleine hutjes zijn voornamelijk gemaakt van golfplaten en bamboe.

Doordat onze chauffeur zijn geduld verliest bij een controle door de verkeerspolitie, ontstaat er een discussie tussen de agent en hem, het gaat hard tegen hard en de chauffeur rijdt aan, waarop de agent blaast op zijn fluit om zijn verderop staande collega te waarschuwen, met gevolg dat de bus aan de kant moet worden gezet. Daar staan we dan, misschien gaat dit wel héél lang duren. Het valt mee, we toeren verder en zien in de verte de eerste grote witte toppen opdoemen uit het groen. Hoe gaaf is dit!

Na 8 uur reizen en 315 kilometer verder zijn we in Pokhara, nog dichter bij de Himalaya!

Pokhara is een stad met ongever 600.000 inwoners, na Kathmandu de grootste stad van het land. Deze stad is 1 van de meest populaire toeristische bestemmingen. Sinds 1970 is Pokhara goed te bereiken, voorheen was er geen verharde weg naartoe. Er is een vliegveld en sinds kort komen er ook internationale vluchten aan. In vergelijking met Kathmandu is het een vooruitgang, de lucht is zuiver en helder en het is er rustig. De huizen zijn opgebouwd uit natuursteen en zien er netjes uit, zo ook het guesthouse waar wij verblijven. In dat straatje ruikt het zelfs naar koeienmest afkomstig van de kleine boertjes die hier wat vee houden en eigen groente verbouwen (vooral kool). Pokhara ligt aan het op 1 na grootste meer van Nepal, het 5 kilometer lange Fewa lake. Dit meer is op zijn smalst 10 m. en op zijn breedst 2 km. Lake side road is dan ook hét toeristische gedeelte van de stad. De meeste restaurantjes, hotels, café’s en winkels zijn hier te vinden. Pokhara is omringd met pittoreske dorpjes, glooiende heuvels, rijstvelden en de Himalaya. Het is een perfect startpunt voor een trekking in de Annapurna range. Na een eerste verkenning van de stad hebben we Frituur no.1 gevonden, een Belgisch frietzaakje met zelfs kroketten en Belgische speciaalbiertjes, jammie…hier komen we terug! Deze eerste avond hebben we heerlijk gegeten, Nico heeft een steak op, die wordt geserveerd op een mega heet gietijzer plateautje. Het gerecht sist en rookt als het aan tafel wordt gebracht. De nacht valt ook hier om 18.00 uur en als we op de kamer zijn, komen we erachter dat we hier deze nacht niet met z’n tweeёn zullen zijn…achter de tl-balk zit een lieflijk klein salamandertje te loeren.

Foto’s

1 Reactie

  1. Peter, Bianca & Jelte:
    31 oktober 2019
    Hoi Nico en Helene, even een reactie op jullie verhalen! Erg leuk om te lezen weer! Met daarbij de mooie foto's! Het geeft een goede indruk van jullie reis! Blijf vooral genieten!!